Bu gün son ders zilini çaldım, karneleri dağıttım mesleğe veda ettim. 30 yılı bitirdim. Dile kolay 30 yıl. Daha dün gibi babamla Ağrı'ya gidişimiz. Benim gibi hiç biç şeye sabır göstermeyen biri 30 yıl sabretti. Çocuk sevgisi oldu bu sabrı yaratan. Veda etmeye korkuyordum. Sudan çıkmaya korkan balık gibi. O yüzden gel-gitti bir zaman sureci yaşadım bu iki üç ayda. Bir yanım der ne edecek devam et. Bir yanım der otur yeter. Ama tesadüfler kısmetler yeter dedi. Yani dur diyen iç sesin enerjisi galip geldi. Arkadaşlarım diyor belki de hayallerini gerçekleştirme zamanı. Hayalim kitap yazmak... Küçük bir köye yerleşmek. Zaten köy aşkına öğretmen olmuştum. Köylerde çok mutluydum. Şehirler bana tuzak...
Babam ilk görev yerime gideceğim gece annemle konuşurken duydum diyor Zekiye bu kız deli. Gider oraya birine kızar, yalın ayak yaya düşer yola gelir. Bu bizimle anlaşamıyor dedi. Bana her zaman çok güvenen annem tabi bu güveni ile de hatalarımı yaşamama engel olan ☺sevgili annem dedi yapmaz kızar kavga eder ama gelmez. Evet, bir yılda muhtarla müdürle kaymakamla kavga ettim ama dönmedim. 30 yılda 3 sürgün sayısız ceza gene kaçmadım. Çocuklara olan sevgimle geçti bu yıllar...
Minnaklarim beni akıllandırdı onlarla çocuklaştım onlarla olgunlaştım. Kavgam hiç bitmedi sevgim de...
Artik yeni maceralar zamanı yeni bir yol...
Editör: Haber Merkezi
