Ayten Avden yazdı: Anne

        ANNE Solgun ve nefessizim şimdi savruluyorum fırtınada yaprak gibi. uzat ellerini dayé, ben sensiz viraneyim yokluğunda üşüyorum gözlerim ıslak sükünet bilmez yüreğim gönlüm hep feryat, figan larda, yokluğun kavuruyor boğuyor duvarlar beni hayalin yetişiyor yanıbaşıma kimseler sen gibi /Ayto diyemedi şimdi düşlerim ve umutlarım çırılçıplak korkular bürünmüş gecelerime yokluğunda mecalim kalmadı Sana hiç yakışmadı ölüm anne El diyarlarında kaldık boynu bükük Ellerindeki kırışıklık gözlerindeki bitimsizlik bana hep güç kuvvet olmuştur gülkokan özlem'in Cennet vatanım da gül desenli fistanını kokluyorum yokluğun ölümdür anne seni çok ama çok özledim dayé.