Artı Gerçek'in haberine göre: Beş yıl önce, İsrail’de uzmanların muhtemelen çarmıha gerilmiş bir kişiye ait olduğunu kabul ettikleri sadece bir kemik vardı. Şimdi ise, kuzey İtalya’da çarmıha gerilmiş bir insana ait başka kemik bulunmuş olabilir.
Olası çarmıha germenin ilk örneği, Kudüs’ün hemen dışındaki Giv’at ha-Mivtar’daki bir mezarlıkta, içindeki çivi hala duran bir topuk kemiğinin ortaya çıktığı 1968 yılındaki kazılardan geliyor. Mezarda bir adamın adı yazıyor: Yehohanon ben Hagkol. Ancak onun hakkında başka hiçbir şey bilinmiyor. Kemikteki çiviye dayanarak, arkeologlar Yehohanon’un çarmıha gerildiği sonucuna varmıştı.
Yehohanon’un ölüm yöntemi hala tartışılıyor ancak bu topuk kemiği, 50 yıldır çarmıha germe uygulamasının tek net iskelet kanıtıydı.
Erman Ertuğrul'un arkeofili'nde yer alan haberine göre, arkeologların neden çok sayıda çarmıha germe örneği bulamadıklarını açıklayan çok sayıda neden var: kurbanlar genellikle muhtemelen mezarlıklara gömülmeyen suçlulardı. Çarmıha germe çivileri büyülü veya tıbbi olarak görülüyordu, bu yüzden çoğu kurbandan geri çıkarılmış olabilirlerdi. Ayrıca çoğu çarmıha germe uygulaması, pahalı çiviler yerine tekrar kullanılabilir halatlar ile yapılıyordu ve bu da sadece yumuşak doku yaralanmasına neden oluyordu.
Sağda: Yehohanon ben Hagkol’un topuk kemiğine girmiş çivi. Solda: Ölüm anında ayağın nasıl göründüğünün yeniden yapılandırılması. C: Joe Zias
Şimdi ise ikinci bir kanıta dair yeni bir makale yayımlandı. Venedik’in yaklaşık 75 km dışında planlanan bir boru hattı öncesindeki arkeolojik çalışmalar sırasında yanlışlıkla ortaya çıkarılan 30’lu yaşlarında bir adamın iskeleti, herhangi bir mezar eşyası olmadan gömülmüştü.
İskelet iyi korunmamış olsa da, araştırma ekibi iskeletten DNA elde edebildi ve topuk kemiğindeki deliğin kazara olma ihtimalini elediler.
Delik yuvarlaktı, ayağın içinden dışarıya doğru yapılmıştı ve ölüm anında açıldığına dair kanıtlar vardı.
Araştırmacılar, “Gavello’daki sağ ayak topuğu üzerinde bulunan lezyon tipi, tek bir çivinin her iki topuğu delmesini sağlamak için bacak ve ayaklar temas halinde sağa doğru bükülen vücudun pozisyonu ile uyumlu.” diyor.
Gavello’da bulunan adamın ortaya çıkartılma anı. C: Soprintendenza Archeologia
Giv’at ha-Mivtar’da olduğu gibi, Gavello iskeleti de neredeyse kesinlikle topuk kemiğindeki bir çivinin neden olduğu bir delinme yarasını ortaya çıkarıyor. Kudüs örneğinden farklı olarak, Gavello’daki adam uygun bir aile mezarına gömülmemişti.
Araştırmacılar, buradaki adamın mezarının apayrı bir yere yapılmasının, toplumun bireyi hayattaki gibi ölümde de reddetmesinin bir sonucu olabileceğini söylüyor.
Çarmıha germe uygulaması, aslında yavaş ve acı verici bir ölüm olarak tasarlanmıştı. Smithsonian Kanalı’nda “Çarmıha Gerilme Gizemi” başlıklı yeni bir belgeselde, kardiyolog Dr. Per Lav Madsen, bacaklarını hareket ettirmeden sadece bir saat ayakta durmaya zorlandıktan sonra bir kişinin bayılacağını veya bilincini kaybedebileceğini göstermek için deneyler yapıyor.
Arkeologların çarmıha germenin açık kanıtlarını gösteren sadece iki kemik bulduğu gerçeği, Romalılar binlerce kurban üzerinde kullandıktan 2.000 yıl sonra, cezanın ne ölçüde kullanıldığını, ne zaman kullanıldığını veya ne şekilde öldüklerini muhtemelen tam olarak anlayamayacağımız anlamına geliyor.
Ancak Giv’at ha-Mivtar iskeletinin bulunmasından bu yana arkeolojik araştırmalardaki ilerlemeler göz önüne alındığında, her iki kemik de bu inanılmaz nadir kanıtlar bulunduğunda ne kadar çok şey öğrenebileceğimize işaret ediyor.
Olası çarmıha germenin ilk örneği, Kudüs’ün hemen dışındaki Giv’at ha-Mivtar’daki bir mezarlıkta, içindeki çivi hala duran bir topuk kemiğinin ortaya çıktığı 1968 yılındaki kazılardan geliyor. Mezarda bir adamın adı yazıyor: Yehohanon ben Hagkol. Ancak onun hakkında başka hiçbir şey bilinmiyor. Kemikteki çiviye dayanarak, arkeologlar Yehohanon’un çarmıha gerildiği sonucuna varmıştı.
Yehohanon’un ölüm yöntemi hala tartışılıyor ancak bu topuk kemiği, 50 yıldır çarmıha germe uygulamasının tek net iskelet kanıtıydı.
Erman Ertuğrul'un arkeofili'nde yer alan haberine göre, arkeologların neden çok sayıda çarmıha germe örneği bulamadıklarını açıklayan çok sayıda neden var: kurbanlar genellikle muhtemelen mezarlıklara gömülmeyen suçlulardı. Çarmıha germe çivileri büyülü veya tıbbi olarak görülüyordu, bu yüzden çoğu kurbandan geri çıkarılmış olabilirlerdi. Ayrıca çoğu çarmıha germe uygulaması, pahalı çiviler yerine tekrar kullanılabilir halatlar ile yapılıyordu ve bu da sadece yumuşak doku yaralanmasına neden oluyordu.
Sağda: Yehohanon ben Hagkol’un topuk kemiğine girmiş çivi. Solda: Ölüm anında ayağın nasıl göründüğünün yeniden yapılandırılması. C: Joe Zias
Şimdi ise ikinci bir kanıta dair yeni bir makale yayımlandı. Venedik’in yaklaşık 75 km dışında planlanan bir boru hattı öncesindeki arkeolojik çalışmalar sırasında yanlışlıkla ortaya çıkarılan 30’lu yaşlarında bir adamın iskeleti, herhangi bir mezar eşyası olmadan gömülmüştü.
İskelet iyi korunmamış olsa da, araştırma ekibi iskeletten DNA elde edebildi ve topuk kemiğindeki deliğin kazara olma ihtimalini elediler.
Delik yuvarlaktı, ayağın içinden dışarıya doğru yapılmıştı ve ölüm anında açıldığına dair kanıtlar vardı.
Araştırmacılar, “Gavello’daki sağ ayak topuğu üzerinde bulunan lezyon tipi, tek bir çivinin her iki topuğu delmesini sağlamak için bacak ve ayaklar temas halinde sağa doğru bükülen vücudun pozisyonu ile uyumlu.” diyor.
Gavello’da bulunan adamın ortaya çıkartılma anı. C: Soprintendenza Archeologia
Giv’at ha-Mivtar’da olduğu gibi, Gavello iskeleti de neredeyse kesinlikle topuk kemiğindeki bir çivinin neden olduğu bir delinme yarasını ortaya çıkarıyor. Kudüs örneğinden farklı olarak, Gavello’daki adam uygun bir aile mezarına gömülmemişti.
Araştırmacılar, buradaki adamın mezarının apayrı bir yere yapılmasının, toplumun bireyi hayattaki gibi ölümde de reddetmesinin bir sonucu olabileceğini söylüyor.
Çarmıha germe uygulaması, aslında yavaş ve acı verici bir ölüm olarak tasarlanmıştı. Smithsonian Kanalı’nda “Çarmıha Gerilme Gizemi” başlıklı yeni bir belgeselde, kardiyolog Dr. Per Lav Madsen, bacaklarını hareket ettirmeden sadece bir saat ayakta durmaya zorlandıktan sonra bir kişinin bayılacağını veya bilincini kaybedebileceğini göstermek için deneyler yapıyor.
Arkeologların çarmıha germenin açık kanıtlarını gösteren sadece iki kemik bulduğu gerçeği, Romalılar binlerce kurban üzerinde kullandıktan 2.000 yıl sonra, cezanın ne ölçüde kullanıldığını, ne zaman kullanıldığını veya ne şekilde öldüklerini muhtemelen tam olarak anlayamayacağımız anlamına geliyor.
Ancak Giv’at ha-Mivtar iskeletinin bulunmasından bu yana arkeolojik araştırmalardaki ilerlemeler göz önüne alındığında, her iki kemik de bu inanılmaz nadir kanıtlar bulunduğunda ne kadar çok şey öğrenebileceğimize işaret ediyor.
Editör: Haber Merkezi
