HABER MERKEZİ: Uzun süren bir çabanın ardından nihayet "Seccade" adlı öykü kitabımız siz okuyucularla buluşuyor. Emeği, çabası, katkısı olan herkese şimdiden peşinen teşekkürler. Ayrıca tevazu göstererek önsöz yazan sevgili Nuray Şen ablaya da çokça teşekkürler. Ve siz sevgili okuyucular, sizlere de keyifli okumalar. “Aniden kararan gökyüzü delirmişçesine gürleyip duruyordu. Gökyüzü sonunda dayanamadı, çatladı, patladı. Bir anda bütün gözyaşını kan deryasına dönüşen derenin üzerine boşalttı. Gökyüzünün gözyaşlarıyla birleşen kan deryası sel gibi akıp, toprağa karıştı. Şans eseri canını kurtaran çok az sayıda kişi günlerce mahşer gününü andıran manzarayı izledi. Derenin üstünde sürüler halinde kuşlar uçuşup duruyordu. İnsanlık kurda kuşa yem olmuştu. Tek bir Allah’ın kulu bile çığlıkları duymadı. Hatta güvenerek sığındıkları o koca dağ bile kendine sığınanlara mezar olmuştu. Evet, evet, korkunçtu! Sahipsiz başıboş köpekler insan eti yemekten delirmişti…” Başımı kaldırdım, yüzüne baktım. Gözyaşları süzülüp sakallarının arasına karışıyordu. Ağlamaklı ve titrek sesiyle bana şunları söyledi: “Benim adım Hacı Hüseyin… Kimliğimdeki resmi doğum tarihime göre doksan yaşındayım, Hesenebdal (Hasanabdal) köyündenim. Ez xelkê Gelîye Zîlan im… Bu benim gerçek yaşam hikâyem ama insanlar gerçeklere değil hikâyelere inanıyor. Onun için sana hikâye gibi anlattım, sen de bunu bir hikâye şeklinde başkalarına anlat ki hiç unutulmasın…”