<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <span class="large">Yıllardır işitiriz şu kalıbı: <strong>“Ne yaparsak</strong> <strong>yapalım, ne söylersek söyleyelim;</strong><strong>bu millet bize oy vermez, vermiyor.”</strong> Bir tür “<em>öğrenilmiş çaresizlik</em>” halini yansıtır bu saptama; diğer yandan, evet, asla oy vermeyecek seçmenler hep oldu; olacak da.<br /> <strong>Ancak 31 Mart ve elbette devamında</strong> <strong>23 Haziran seçiminin, yerel seçim olmanın</strong> <strong>ötesinde, “bu millet bize oy vermez”</strong> <strong>yerleşik algısını kıran keskin bir niteliği</strong> <strong>var. </strong>Bugün buna bakalım.<br /> <strong>Tunç Soyer, 2009’da Seferihisar’a</strong> <strong>yüzde 44 oyla belediye başkanı seçildi.</strong>Belediyeyi ANAP’tan aldı. 5 yıl çalıştı; ilçeden modelini görünür kıldı; sonraki seçimde, yani 2014’te oylarını yüzde 52’ye ulaştırdı. Yereldeki başarısı duyuldu; İzmir büyükşehir adayı yapıldı 31 Mart’ta. <strong>Ve</strong> <strong>oyların yüzde 58’ini alarak seçildi. İlçeden</strong> <strong>yükseldi, sınanarak geldi.<br /> </strong><strong>Mansur Yavaş, Ankara’nın Beypazarı</strong> <strong>ilçesinde MHP’den belediye başkanı</strong><strong>seçilmişti. </strong>10 yıl boyunca Beypazarı’nın adını duyurdu; Ankara genelinde bilinir bir isme dönüştü kendisi de. Önce MHP’den, ardından da son iki dönemde CHP’den büyükşehir adayı oldu. Ve 31 Mart’ta yüzde 51 oy ile kazandı Ankara’yı. 25 yıllık bir yerel iktidara son verdi. <strong>İlçeden, sınanarak</strong><strong>geldi.<br /> </strong><strong>İstanbul’da Beylikdüzü Belediyesi</strong> <strong>AKP’deydi. Ekrem İmamoğlu </strong>2014’te CHP’nin Beylikdüzü adayı oldu; yüzde 51’le kazandı. İlçedeki birleştirici stratejisi görülmeye, duyulmaya başlandı. Bunun üzerine 31 Mart’ta muhalefetin İstanbul büyükşehir adayı oldu; kazandı, kabul etmediler; bu sefer 23 Haziran’da yüzde 54’le, 9 puan farkla kazandı. O da Yavaş gibi 25 yıllık bir yerel iktidara son verdi. <strong>Dahası mı? İmamoğlu, Beylikdüzü’nde</strong> <strong>2014’te yüzde 51 ile kazanmıştı; 23</strong> <strong>Haziran tekrar seçiminde aynı ilçede</strong> <strong>yüzde 62’lik oy oranına ulaştı. İlçeden</strong> <strong>yükseldi, sınanarak geldi.</strong><br /> <strong>Adana’ya bakalım. Zeydan Karalar</strong> <strong>2014’te CHP’nin Seyhan adayı oldu;</strong><strong>yüzde 32’lik halk desteğiyle belediyeyi</strong> <strong>AKP’den aldı. </strong>5 yıl çalıştı; büyükşehir hedefiyle bütün Adana’ya, özellikle kırsala ulaşmaya uğraştı. <strong>2019’da CHP’nin/</strong> <strong>muhalefet güçlerinin Adana büyükşehir</strong> <strong>adayı oldu. </strong>2014’te CHP’nin Adana büyükşehir oyu yüzde 25’ti; <strong>Karalar,</strong> <strong>yüzde 54’le başkan seçildi, belediyeyi</strong> <strong>MHP’den aldı. </strong>5 yılın sonunda Seyhan’da CHP oyu yüzde 32’den yüzde 58’e yükseldi. <strong>İlçeden, sınanarak geldi.<br /> </strong><strong>Ya Bursa? Evet, Mustafa Bozbey az</strong> <strong>farkla başkanlığı kaybetti. </strong>Ama oy artışı çok şey anlatıyor. Bozbey Nilüfer ilçesinde belediyeyi ANAP’tan almıştı. Yüzde 30’la seçildi önce; çalıştı, milletin sezgi gözlerinde sınandı ve 2014’te Nilüfer’deki oyu yüzde 55’e çıktı. Başarısı görüldü; muhalefetin büyükşehir adayı oldu 31 Mart’ta. <strong>2014’te Bursa’da yüzde 29 oy</strong> <strong>alan CHP oyunu yüzde 47’ye çıkardı.</strong> <strong>Yarattığı rüzgârla Nilüfer’de partisinin</strong> <strong>oyu yüzde 62’yi aştı. </strong>Yani kazandığı ilk seçimden bu yana iki kat artış. <strong>Sihirli değnek</strong> <strong>mi değdi?<br /> </strong><strong>Antalya’ya bakalım bir de. Muhittin</strong> <strong>Böcek, Konyaaltı ilçesinin belediye başkanıydı.</strong> 1999’da ANAP’tan yüzde 27 oyla seçilmişti; sonra CHP’ye geçti. <strong>2014 seçimlerinde</strong> <strong>CHP adayı olarak yüzde 59</strong> <strong>oranında destek gördü seçmenden. </strong>31 Mart’ta muhalefetin Antalya büyükşehir adayı yapıldı bu kez. Yüzde 51’le kazandı; partisinin oyunu 16 puan artırdı. <strong>Büyükşehir</strong><strong>belediyesini AKP’den aldı; onun</strong> <strong>etkisiyle Konyaaltı ilçesinde CHP oyu</strong><strong>yüzde 67’ye çıktı. Lafla, konuşarak mı</strong> <strong>oldu?</strong></span><br /> <br /> <span class="large"><strong>Başka örnekler</strong><br /> Eskişehir’de <strong>Büyükerşen </strong>hoca, Hatay’da <strong>Lütfü Savaş</strong>, Çanakkale’de <strong>Ülgür Gökhan</strong>... <strong>Yerelde partilerinin oy</strong> <strong>tabanını genişlettiler hep. </strong>Aynı şekilde Burdur’da <strong>Ali Orkun Ercengiz </strong>2014’te belediyeyi AKP’den yüzde 44’le aldı; 31 Mart’ta oylarını 9 puan yükseltip yeniden kazandı mesela. <strong>“Bu millet bize oy</strong> <strong>vermez” dese, çalışmasa başarabilir</strong> <strong>miydi?</strong><br /> <strong>Aydın’a bakalım son olarak.</strong> <strong>Menderes</strong>’in memleketine, bir dönem Demokrat Parti’nin kalesi olan Aydın’a. <strong>Özlem Çerçioğlu 2009’da yüzde</strong> <strong>26’lık seçmen desteğiyle AKP’den aldı</strong> <strong>Aydın Büyükşehir Belediyesi’ni. </strong>2014’te partisinin oyunu yüzde 44’e çıkardı; 31 Mart 2019’da muhalefetin adayı olarak yüzde 54’e ulaştı. <strong>“Oy vermezler” denilen</strong> <strong>DP kalesinde 10 yılda CHP oyu iki kattan</strong> <strong>fazla arttı. Denenmeden, görülmeden</strong> <strong>olur muydu?</strong><br /> <strong>Yeni seçilenlerin ortak özellikleri nedir</strong> <strong>peki? </strong>Çoğu önce bir ilçede belediye başkanlığı yapmış. Kendisini sevdirmiş; adını duyurmuş, denenmiş. <strong>Konuşmak</strong> <strong>yerine iş üretmiş. Küçük bir ilçede bile</strong> <strong>bir başarı hikâyesi varsa, o hikâye kulaktan</strong> <strong>kulağa yayılıyor. </strong>Demek ki “<em>bu</em> <em>millet bize oy vermez</em>” saptaması, bir şehir efsanesi. <strong>Artılar eksileri geçiyorsa bu</strong> <strong>millet hak da veriyor, oy da.<br /> </strong>Bu tabloyu yeni seçilen belediye başkanları iyi okumalı. <strong>Çok çalışmak, halkın</strong><strong>hayatına dokunmak; gerçek ve gündelik</strong> <strong>sorunları çözebildiğini kanıtlamak</strong> <strong>gerekiyor. </strong>Bunu yapmayanlar, “<em>millet bize</em> <em>oy vermez</em>” mazeretinin arkasında başarısızlığını gizler bu saatten sonra.</span>