<strong>BENİM ÇOCUĞUM HALAY ÇEKERKEN VURULDU</strong><br /> İnsan Hakları Derneği Malatya şubesinin bu sabah kahvaltılı sohbet toplantısı vardı..<br /> Güzeldi..<br /> Anlamlıydı..<br /> Dahası çocuklarını ve eşlerini 10 Ekim Ankara katliamında yitiren barış anneleri vardı!.<span class="text_exposed_show"><br /> Herkes üç beş cümle konuştu, ben de dahil!.<br /> Ancak sözün bittiği bir yer vardı, Önder Ata'nın annesi konuşurken!.<br /> Daha fazla konuşmayayım, sözü ona bırakayım!.<br /> "Çocuklarımız kan akmasın diye yola çıktılar ve bedelini canlarıyla ödediler!.Hem de halaya durdukları yerde!.Üç yıldır psikolojik tedavi görüyorum!.Çocuklarımızı katl edenler, sadece örgüt üyeliğinden komik cezalar aldılar!.Hakim bile cübbesini çıkarıp ' Kimden yana olduğumu şaşırdım' diyerek vicdanına değilde, taraf olduğu yandan tavrını koyarak itirafta bulundu ve ben hala çocuğumun düştüğü yerden kanıyorum..."<br /> Sonra sevgili arkadaşımın eşi Havva Otur konuştu!.<br /> Bir kez daha vuruldum, tenimin en ince yerinden!.O gün beraber gidecektik ve yanına oturmam için koltuk ayırmıştı!.Sonra çok önemli bir aciliyetten dolayı gidemedim!.O gitti ve bir daha gelmedi!.Ben ise hala buradayım, yaralı bir yürek, kırık bir kanat!.<br /> Eyyy..Bu ülkeyi yönetenler!<br /> Duyun!.<br /> Sizin göreviniz duymaktır!.<br /> Bir anne diyor ki " çocuğum halaya durmuşken vuruldu!."<br /> Bilmem anladınız mı?<br /> Bu ülkede kanı durdurmak çok mu zor?<br /> Çok mu zor, halaya durmak?..</span>