<br /> <br /> <strong>siyah önlüklü fakat beyaz hayalleri olan çocuklardık..</strong><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> çocukluğumuzun tek hatırası olarak bize kalan sokaklar vardı...çok süslü değillerdi.. her köşesinde oyun parkları yoktu, yerler pahalı taşlar ile düşünmemişti, kimsede o durumdan şikayetçi değildi..o an sokakta olmak bizi mutlu ediyordu. misketlerin renkli dünyasında kendimize dünyalar kurardık..bezden yapılmış çakma topla attığımız golün sevincini bütün dünyaya duyuruyorduk. körebe oyununda kalbimizle görür ellerimiz ile mutluluğa dokundurduk. evcilik oyununda çok güzel çocuklar büyütürdük ..sokaklarda kimseyi </span><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;">öldürmez her şeyi yaşatırdık. bizler çocuktur..sokaklar özgürlük alanımızdaydı </span><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> sonra genç olduk..sokakların değimi ile delikanlı olduk. .zaman için de öğrendiğimiz sokak kanunları vardı . önce saygı ,önce sevgi ,önce hoşgörü, o sokaklarda önümüzde giden bir büyüğü geçmezdik..bir yaşlının yardımına koşmak için o sokakları arkamıza bakmadan, kim bizi vuracak diye endişesini taşımadan baştan sona koşardık.. büyüdüğümüz ve büyüttüğümüz ortak değerlerin tek adresiydi.sokağın ortasına kurulan semt pazarlarında hayatı öğrenir, sokak başlarında gizliden sevgiliyi bekler umut tazeledik. imece usulü hayat bölüşürdü o sokaklarda. açılar paylaşılıp görev dağılımı herkese göre herkesin ihtiyacına göre yapılırdı..o sokağa çıkmamak demek hayatı ıskalamak gibi bir durumdu..günün haberi, haftanın düğünü, ölenin taziyesi,hasta ziyareti o sokaklarda ayak üstü konuşulurdu..birde en çok gençlerin kahramanlık hikayeleri uzun uzun analiz edilir derinlikli tartışmalar günün geç saatine kadar sürerdi..hayat sokağın başındaki uzun kavak ağaçlarının üzerinden çıkan günün ilk ışığı ile başlar sokağın sonundaki soğuk çeşmede elimizi yüzümüzü yıkayıp evin yolunu tuttuğumuzda, hayatı daha dolu daha güzel ve daha özgürce yaşamak adına o sokaklara buluşma sözünü veriyorduk yarınlara..ama asla o sokaklarda hayat (lar) son bulmazdı. </span><br /> <br /> <br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> Ya şimdi...şimdilerde sokaklardan ölüm haberi geliyor..çocuklar sokak ortasında vuruluyor..hayatlar herkesin gözü önünde kararıyor..</span><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> ya şimdi...yarım kalan hikayelerin anavatanı gibi. sokakda ihanete uğrayan çocuktan kalan korkuların tek karelik son görüntüsü..</span><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> ya şimdi..süslü sokaklar renkli parklar ışıklı kaldırımlar birde silahlı adamlar..ve öldürülen çocuklar..</span><br /> <br /> <span style="font-weight: 400;"> eskiden siyahtı önlüğümüz fakat beyazdı hayallerimiz ..</span><br /> <br />