Senatör Ayşe Yiğit yazdı: (TR) Babam, kahramanım, en yakın dostum

(TR) Babam, kahramanım, en yakın dostum

Yedi gün önce en sevdiğin insanın, 53 yıllık can yoldaşının kollarında, kuş kadar hafif iki nefes bırakarak, varoluşun gibi asil bir ölümle ayrıldın bu dünyadan. Seni anlatmaya kalksam, kitaplara sığdıramam... Benim mert, uçsuz bucaksız sular gibi dingin ve bilge, dağ gibi kudretli ve vakur babam; bu komünist kızın, hayatı boyunca senden daha paylaşımcı ve eşitlikçi birini tanımadı.

Sana benzetilmekle hep gurur duyduğum babacığım, şu delirmiş dünyada bir parça anlamlı bir varoluş sergileyebildiysem senin eğitimin, senin emeğin, senin desteğin sayesindedir. Seninle yaşadığım her saniyenin hasretini çekiyorum... Aklımın ve kalbimin baş köşesindeki hatırandan hayatta olduğun zamanki gibi hep rızanı alarak, her biri bir ömre bedel binlerce anımızda yaşatacağım seni.

Altı kardeş aramızda paylaşamadığımız babamız, büyük ailemizin gözbebeği, onlarca aile ferdinin sırtını dayadığı sarsılmaz dağ, dostlarının bir tanesi, öğrencilerinin idolü babam. Yedi evladı arasında seni bambaşka bir aşkla seven biricik babaannemizin Rumca ağıtlarıyla, gözün gibi sevdiğin kardeşlerin ve dört bir yandan seni uğurlamaya gelen candostlarınla, mevsimini şaşırmış pırıl pırıl bir güneşin altında, dağların oraya, Taşligedik toprağına teslim ettik seni. Yattığın yer pürnur olsun. Her fırsatta toprağını sevmeye geleceğim.

Babamızın üzerine titrediği annemiz ve babaannemiz başta olmak üzere her birimizi şefkatle sarıp sarmalayan akraba ve dostlarımıza; ziyarete gelen, arayan, mesaj ve kart yollayan, sosyal medyadan babamıza dair paylaşımlar yapan tüm güzel insanlara kalbimin en derininden gelen şükranla..

(NL) Papa, mijn held, mijn allerbeste vriend

Zeven dagen geleden ben je heengegaan, in de armen van je eeuwige liefde, onverwachts, trots, licht als een veer. Als ik over jou vertellen wil, past het niet in boeken... Je was wijs en sereen als eindeloze wateren, sterk en waardig als een berg. Haar hele leven heeft deze kommunistische dochter van je nooit iemand ontmoet die meer solidair en egalitair is dan jij. Als ik enigszins een zinvol bestaan heb kunnen leiden in deze dolgedraaide wereld, is dat dankzij jouw thuis, jouw opvoeding, jouw kracht. Ik mis elke seconde die ik met je doorbracht… Je zal eeuwig verder leven duizenden herinneringen, elkeen is mij als een leven waard.

Begeleid door Romeika rouwliedjes uit de zachte stem van je lieve mama. Met je dierbare broers en zussen, met je zielsvrienden die uit alle hoeken kwamen om afscheid te nemen, met je leerlingen voor wie je een idool was; hebben we je overgeleverd aan de bergen, onder een stralende zon die zich vergiste van seizoen.

Je droeg ons in je handpalmen, we dragen je verder in onze harten en zielen. Jouw schoonheid was onmeetbaar, moge je licht schijnen op al hetgeen je hebt gecreëerd en waargemaakt op deze wereld.

Mijn diepste dank aan familie en vrienden die voor ons zorgden dag en nacht, aan iedereen die op bezoek kwam, belde, berichten stuurde en post’s deelde over papa op sociale media.