İnsana inanmaya çok eğimli oldum hep. Bilmiyorum çocukluktan kalan bir öğreti, belki de ötesini bilememek.
Kuşatılmışlık duygusu içindeyim. Baktığım her yerde ölümcül haliyle şiddeti görüyorum.
Farklı olmayı ayrıcalık değil, eksiklik, yetersizlik, kusur olarak gören bir toplumda değerlerinle yaşamak zor. Vapurda sırılsıklam aşık çift her bahaneyle öpüşüyorlar.
Yazmak, umut taşımak buluşmayı ummaktır. Geçmişi özümsemek geleceğe bakabilmektir.
Yazılarımı toparlıyorum bana ait her şeyi, ağır aksak gidiyor ama gidiyor işte. Çocukluğuma bakıyorum, ilk gençliğime dokunuyorum, erken yaşadıklarımdan pişmanlık toplamıyorum, geç kaldıklarımd...
Atakan'ı anlayamazdım yeğenim böyle bir çocukluk yaşayıp böyle bir delikanlı olmasaydı. Bu kafa işleyişine sahip çocuklara, gençlere yaşının çocuğu ol, arkadaşlarınla gez toz, hayatın tadı...
Bu bağlantı sizi https://www.otekileringundemi.com dışındaki bir siteye yönlendiriyor.