Yıkıldık ey halkım unutma bizi !
Dağın vurduğu yerdeğim betonun çivinin..
iflah olmaz bir acının gölgesiyim göçük altında,
Öksüz bir gecenin Koynundayım
Göçük altında
Yıkık şehirlerin molozuyum şimdi;
Taşın buzuyum
Çeliğin suyu
Göçük altında..
Adım sorulmaz bundan böyle
Benim için bir mezar dile sayıdan ibaret..
Depremin 10.günü kurtarılanlar için mucize deniliyor.Mucize değil aslında ihmal ilk gün kurtarma ekipleri deprem bölgesinde olsaydı kayıplarımız bu kadar olmayacaktı kaldı ki günler enkazdan çıkarılan insanlar için yaşama şansının ne kadar az olduğunu biliyoruz çoğu kişi hastanede hayatlarını kaybederken,ampute edilenlerin sayısı da çoğalmaktadır.
Deprem öldürmedi binalar öldürdü. Bu nasıl kader.Japonları öldürmeyen kader.Neden bizi öldürüyor.
Bu kader değil cinayet .
Yıl 1999 Gölcük depreminden sonra alınan tedbirler nerede vergiler nerede? Deprem yönetmeliği, depreme dayanıklı binalar nerede ?
Bunca talan,vurgun
insanlık nerede ?
Adalet nerede ?
Ne desem ne yazsam dilimin ucunda bir tutam zehir soluyor kelimeler.
Bir gece ansızın kağıttan duvarlar uçuşuyor caddeye içinde bebeler anneler babalar gençler çığlıklar yayılıyor şehire.En zayıf halkasından kopuyor insanlık.
öldük mü yoksa dün hepimiz düştük mü toprağın koynuna. Erken daha çok erken.Bebeler var aramızda çocuklar,gençler
Bu kader değil keder.. .
Sesimiz duyulmaz bundan böyle hepimiz yastayız derin bir yasta !
Önce pandemi ,sonra yokluk ve yangın ve Deprem
Şimdi hiçlik !
Dünya'nın en büyük depreminde ülkemizin sahipsiz evlatları göçük altında siz neredesiniz ?
Suçluları , rantçıları, talancıları hırsızları aklayanlar neredesiniz ?
Aynı göğün altında olamayız aynı yıldızların ..
Sizden alacağımız var soracak hesabımız var..
unutmayın ..
Afet değil deprem
Mucize değil ihmal
Yasa değil suç
Kentsel dönüşüm değil rantsal dönüşüm
İmar affı değil rant
İlkyardım değil son yardım
Toplu konut değil toplu mezar
Şehir değil enkaz
Afad değil afet ..
Asrın depremi değil asrın felaketi ..
Mezarlarımız yok .
Ağıda dönmüş ninniler
Bir süt anne emzirir öksüz bebeği şimdi,gözyaşı karışır ak sütüne..
Kocaman bir çatıdır gökyüzü şimdi.
Gözyaşlarımız göçük altında.
Bir anne eşikte ninni söyler anasız bebelere.
Feryadımız kangren.Çeliğe şu verdik,
Dayadık yüzümüzü bir mezar taşına .
Adımızı sormayın!
Bir sayıdan ibaretiz şimdi .
Bütün ağıtlar yüreğimizde asılı şimdi.
