Bazen Gülmek Lazım / Hasan Şahin

    BAZEN GÜLMEK LAZIM Diyarbakırlılar hazır cevap ve ani yaratıcılıkları ile bilinir, bakalım öyle mi? Kadın simitleri yoklar -Evladım taze mi? Ne demek abla, eline al, ayağın yansın!” Şehmus arkadaşlarını toplar “ gelin bi rakı içağta, güzelleşax” Sofra kurulur, artık içmekten etrafı seçemezler! Meheme müdahale eder “ yav yeter, ma manken mi olacağ! Yıllar önce arkadaşım nişanlısıyla ofis caddesinden karşıya geçmek isterken, kadın etrafına bakmayınca gelen bisikletli çocuk kıl payı vaziyeti kurtarır ama o suçluymuş gibi bizimki ardından bağırır “ bari üstüme çıksaydın. ” Bisikletli çocuk döner “ Vala abla hiç zamanım yok!” Arıcılık yapıyordum! Malum arazideydik ve arılarımızı baharı verimlidir diye Diyarbakır’da ki bir açık alana taşımış, kurduğumuz barakada kalıyorduk! İç çamaşırı yıkamak gibi olanığımız olmadığı için kirlileri atıp toplu aldıklarımızla idare ediyorduk! Hafta sonu Seyrantepe de bir araba da bolca iç çamaşırı satan bir satıcıya rastladık! Çamaşırları karıştırdım ama hepsi renkli! Sordum “ bunların beyazı yok mu?” diye! Bizimki bir takım pembe iç çamaşırını elime tutuşturarak “ Abeye bax, sanki defileye çıcacax, al işte!” Saygıyla! Güzel kalın, evde kalın! .